28 Eylül 2012 Cuma

Bu Böyle Gitmez..

   Böyle gitmiyor artık.Ciddi anlamda köşeye sıkışmış,çıkış yolu kalmamış,öyle oturmuş bir son bekliyo gibi hissediyorum kendimi.Bakıyorum,yaşımın getirdiği hiçbir şey yok elimde.Elimde olan 15 yaşında sahip olduğum şeyler.Hiç artmamış,öyle kalmış,kimse izin vermemiş artmasına.
   Benim istediğim özgürlük.Hep özgürlük kelimesi ilginç gelirdi.Esirler gelirdi aklıma,özgürüm ben saçma bi olgu derdim.Ama küçükken bile öylesine düşündüğüm şeyleri büyük düşünmüş olduğum için,illa bi şekilde başıma gelmeye devam ediyo.Şu an bunun için önce içimde sonra dışımda (biraz çünkü gücüm yetmiyo) savaş veriyorum.Ama bana maliyeti çok fazla bunun.Büyük ihtimalle ruhsal olarak kalıntılar oluştu bile.
   Sürekli farklı ortamlara uyum sağlamaya çalışmaktan çok yoruldum.Daha doğrusu bi şeyleri gizlemekten muhtemelen bağırsaklarım düğümlendi içimde ya da midem delindi kendimi sıkmaktan.Böyle gitmeyeceğini bende biliyorum ama o kadar sabırlı olan ben hatta sabır taşı olan ben çatlamaya 5 kala durumundayım.Hakkımda hayırlısı.Okuyan da bir amin derse belki sizin duanız kabul olur.

9 Temmuz 2012 Pazartesi

Küb'ün Dönüp Dolaşıp Geleceği Yer Blogdur

   Blog işi baya keyifli bi iş ama ben yazıp rahatlama kısmından yana olduğum için aksattığım zaman olay kopuyo.Mesela şu an beş kere yazsam mı yazmasam mı diye düşündüm.Nerden başlıcam nerden devam etcem derken,ya sen bi başla gerisi gelir dedim.
   En son yeni sevgilimde kalmıştık malum.Hala aynı yerdeyiz şükür ama dertlerde hala aynı yerde malesef.Meğer adamın huyu ketum olmakmış.Ben ilk beş dakikada hayatını döken biri olduğumdan hala alışabilmiş değilim.Tabi birazda önüne koyduğu duvarlar var malesef.Geçmişte çekilen acılar benim önüme duvar olarak çıkıyo.Kendini korumaya alıyo bilerek veya bilmeyerek.Ama gel gör ki aynı korkulara bende sahibim,aynı durumları bende yaşadım.Tek başıma güvensizliği aşmaya çalışmam daha zor yani.Belkide sallamamaya çalışmam gerekiyo (ben(!)).
   Neyse diğer taraftan blog açmamın birinci senesi olduğunu farkettim.Çünkü yine stajdayım yine işsiz güçsüzüm ve burdan içimi dökmek aklıma geldi :).Bu sefer ofiste ben çalışıyım diye bakıyorum kimse beni sallamıyo ya şunu yap demiyo.Ben zaten üşengeç sıkılgan bi insanım,benimle ilgilenmezlerse online shopping alışkanlığım tavan yapar.
   Başka bi sorunumuzda annem.Artık o sorun değil tabi kemikleşmiş bi durum sorun dememek lazım alınabilir.Ben hep böyleyim,dese yeri var yani.Bu konuyu beni böyle boş bırakmaya devam ederlerse açmayı sayfa sayfa içimi dökmeyi düşünüyorum.Eğerki bu yazıyı okuyan biri varsa annemle ilgili bi başlık görürse ilerde bence hiç merak edip okumasın,başını ağrıtmasın derim,ben.
   Şimdilik iyi günler çocuklar :)

3 Nisan 2012 Salı

Yine,Yeni,Yeniden..

   Vize zamanı böyle bi doldum,doldum,baktım tivit atmaklada olmuyo (inadımı kıralı bi 5-6 ay oluyo açıldı twitter) en iyisi blogum vardı bi içimi döküyüm dedim.Hayat benim için baya bi garipleşti.Resmen bindik bi alamete gidiyoz kıyamete,modundayım.
   Şimdi bunu okuyan biri dicek ki abi ne kadar olabilir ki..malesef öyle :)İyi mi kötü mü karar veremediğim değişimler var ama her şeyde bi hayır vardır,dediğim için hep içim rahat.En son buraya yazdığımda,hatta şurda 2 ay öncede zırıl zırıl dönsün diye ağladığım adamın üstüne tekrar aşık olmak üzereyim sanırım.Hemde en aramaz sormaz,ama gayet coolum havasında müstakbel sevgilime.İşin en cafcaflı bölümüde bu.Kendisi sevgilim ama coolluktan ölcek sağolsun bende sinir harbinden ya da bileklerimi dikine keserek.
   Ordan burdan yazıp dur adam ya 1 saat sonra cevap atıyo,ya atmıyo okuyup kapatıyo.Bide aradığında duymayım kıyamet kopuyo.Bi ton söyledim bak yapma,etme damarıma basma iş inada bincek biliyorum kendimi.Yok,tınn..Ama ben yapcağımı biliyorum.Yani burdan içimi dökmicem tabiki :) Malesef iş inada bindi el mi yaman bey mi yaman görcez.(el yaman tabiki).
   Öte yandan okul desen hala saldım çayıra mevlam kayıra modu devam etmekte.Üniversiteyi bitircem hala okulu sevmiyorum diyorum ilkokul çocuğu gibi.Ama şu okul bitsede işe girsem diyede içten içe yırtınmaktayım :( Sanki hiç bitmicekmiş gibi geliyo ya :(
   Neyse bugünlük bu kadar yeter yazdığım belki azcık sinirim geçer diye denedim ama olmadı.Gidiyimde yarınki vizeye çalışıyım bi zahmet.Arada kısa kısa özet geçiciim inş bugünleri unutmamak için au revoir! :)