3 Nisan 2012 Salı

Yine,Yeni,Yeniden..

   Vize zamanı böyle bi doldum,doldum,baktım tivit atmaklada olmuyo (inadımı kıralı bi 5-6 ay oluyo açıldı twitter) en iyisi blogum vardı bi içimi döküyüm dedim.Hayat benim için baya bi garipleşti.Resmen bindik bi alamete gidiyoz kıyamete,modundayım.
   Şimdi bunu okuyan biri dicek ki abi ne kadar olabilir ki..malesef öyle :)İyi mi kötü mü karar veremediğim değişimler var ama her şeyde bi hayır vardır,dediğim için hep içim rahat.En son buraya yazdığımda,hatta şurda 2 ay öncede zırıl zırıl dönsün diye ağladığım adamın üstüne tekrar aşık olmak üzereyim sanırım.Hemde en aramaz sormaz,ama gayet coolum havasında müstakbel sevgilime.İşin en cafcaflı bölümüde bu.Kendisi sevgilim ama coolluktan ölcek sağolsun bende sinir harbinden ya da bileklerimi dikine keserek.
   Ordan burdan yazıp dur adam ya 1 saat sonra cevap atıyo,ya atmıyo okuyup kapatıyo.Bide aradığında duymayım kıyamet kopuyo.Bi ton söyledim bak yapma,etme damarıma basma iş inada bincek biliyorum kendimi.Yok,tınn..Ama ben yapcağımı biliyorum.Yani burdan içimi dökmicem tabiki :) Malesef iş inada bindi el mi yaman bey mi yaman görcez.(el yaman tabiki).
   Öte yandan okul desen hala saldım çayıra mevlam kayıra modu devam etmekte.Üniversiteyi bitircem hala okulu sevmiyorum diyorum ilkokul çocuğu gibi.Ama şu okul bitsede işe girsem diyede içten içe yırtınmaktayım :( Sanki hiç bitmicekmiş gibi geliyo ya :(
   Neyse bugünlük bu kadar yeter yazdığım belki azcık sinirim geçer diye denedim ama olmadı.Gidiyimde yarınki vizeye çalışıyım bi zahmet.Arada kısa kısa özet geçiciim inş bugünleri unutmamak için au revoir! :)